អានរួចសូមមេត្តាជួយចុច Share បន្តផង សូមអរគុណ!
ការបូជាដើមឈើរបស់ជនជាតិខ្មែរ ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ការគោរពបូជាដើមឈើ ឬរុក្ខជាតិ ដែលទាក់ទិននឹងជំនឿបែបជីវចលនិយម មានតាំងតែសម័យ មុនប្រវត្តិសាស្ត្រម៉េ្លះ ។ ប្រជាពលរដ្ឋ ខ្មែរចាត់ទុកថា ដើមឈើ មានជីវិតដូចមនុស្ស ពោលគឺ ចេះកើតទុក្ខ ចេះយំ ចេះសើច ចេះច្រៀងរាំឬចេះបំពេ ព្រោះមានបេះដូង មានវិញ្ញាណ មានសាច់ មានឈាមពិតៗ ។ ចំណុចមួយដែលយើងត្រូវតែចាប់អារម្មណ៍ គឺចាប់ពីពេល ដែលវប្បធម៌ឥណ្ឌាបានហូរចូល ហើយជ្រួតជ្រាបក្នុងសង្គមខ្មែរ នាសម័យនគរភ្នំមក ប្រជាប្រីយ៍ភាពរបស់ដើមឈើកាន់តែរីកសុះ–សាយឡើង ។ ដូច្នេះហើយ បានជាមានប្រភេទដើមឈើជាច្រើន បានរក្សា ឬទទួលនូវតួនាទីសំខាន់ៗថ្មី ក្នុងប្រព័ន្ធគំនិតបែបឥណ្ឌា និយមទៅវិញ ។ ទោះបីជាមានការច្របាច់ជំនឿចាស់ ឲ្យចូលក្នុងប្រព័ន្ធជំនឿ ថ្មីក៏ដោយ មកដល់ពេលនេះ ក៏ពុំទានមានទស្សនទានមួយណា បញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ថា វាជាការខុសឆ្គង ឬក៏ជាការចៃដន្យនោះដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ការបញ្ចូលជំនឿថ្មីក្នុងប្រព័ន្ធគំនិតចាស់នេះ គ្រាន់ តែចង្អុលបញ្ជាក់នូវភាពស្រដៀងគ្នា ផ្នែកនិមិត្តរូបនិយមនៃសមាស ភាពទាំងពីរ ដែលជាមូលហេតុនៃនិរន្តរភាពនៃជំនឿខ្មែរតែប៉ុណ្ណោះ ។ ដើម្បីបញ្ជាក់ភាពត្រឹមត្រូវមនោគមន៍វិជ្ជា សាសនាសំយោគ ខាងលើនេះយើងអាចលើកយកគំនូរតំណាងព្រះប្រក់នាគ ប្រថាប់ ក្រោមដើមពោធិ៍ ដែលគេគួរលើក្រណាត់ឬលើជញ្ជាំង ឬវត្ថុសម្រាប់ គោរពបូជា ។ នេះជាហេតុផលមួយ ដែលគេមិនអាចបដិសេធបានពីព្រោះវាបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ប្រជានុរាស្ត្រខ្មែរ ជឿគោរពខ្លបខ្លាច ដើមពោធិ៍ ឬជ្រៃ ដែលគេជឿថាជាសញ្ញាដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដើមពោធិ៍នេះ ក៏ជាជម្រកសម្រាប់ មនុស្ស សត្វ និងតំណាងនូវពុទ្ធិ ឬការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះពុទ្ធអង្គផងដែរ ។ ក្នុងរឿងព្រេងបុរាណខ្មែរ ព្រៃព្រឹក្សា ឬរុក្ខជាតិទាំងឡាយ បានបំពេញនូវតួនាទីចម្បងបំផុត ដោយហេតុថា វាជាលំនៅស្ថាន របស់ពពួកទេពរក្ស ឬអារុក្ខ អារក្ស អ្នកតា ដែលបីបាច់ថែរក្សា ព្រៃភ្នំ ឬធម្មជាតិ។ កុំភ្លេចថា មុខងារដ៏សំខាន់របស់ព្រៃឈើ មិនទាន់បានបាត់ទាំងស្រុងនៅឡើយ គឺវាផ្ដល់នូវផលានុផលគ្រប់ ប្រភេទសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្ស សត្វ ថែមទៀត ផង។ ដោយប្រការនេះហើយ បានជាមនុស្សខ្មែរនៅពេលចូល បរបាញ់ កាប់ឈើ ឬរុករកឃ្មុំម្ដងៗរមែងតែបន់ស្រន់អារក្ខ អារក្ស ដើម្បីសូមក្ដីអនុញ្ញាត ឬសូមទោស បើពុំដូច្នេះទេ ពុំអាចទទួលនូវសេចក្ដីសុខសប្បាយបានទេ ។ ការសូមលើកលែងទោស គឺជាពិធី ចាំបាច់ អនុវត្តន៍ដោយមានតង្វាយជាចំណីចំណុកថែមទៅទៀតផង ដើម្បីជាស្ពានមេត្រី ឬជាការដឹងគុណដ៏ស្មោះសរបស់ពួកគេ ចំពោះមច្ឆរិយៈបុគ្គលទាំងនោះ ដែលជាម្ចាស់ ជាអ្នកថែរក្សាព្រៃភ្នំ ឬសត្វ ទាំងនោះ ។ ដោយឡែក តាមរយៈរឿងនិទាន ឬល្ខោនខ្លះ បានឲ្យយើងដឹង ទៀតថារុក្ខជាតិក៏អាចបំពេញតួនាទីជាឪពុក ម្ដាយដល់កូនកម្លោះ ឬក្រមុំ ដែលត្រូវគេធ្វើបានឲ្យព្រាត់ប្រាសគ្នា ។ គូស្នេហាដ៏កំសត់ អាចសូមឲ្យដើមឈើតូចធំទាំងឡាយក្នុងព្រៃភ្នំ ដូចជាដើមជ្រៃជា ដើម ដើម្បីធ្វើជាសាក្សីនៃសេចក្ដីស្នេហាដ៏បរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ ។ នៅទីនេះ រុក្ខជាតិពិសិដ្ឋទាំងនោះគឺបំពេញតួនាទីជំនួសព្រលឹងបុព្វ ការីជន ឬមេបារបស់មនុស្ស ។ ភស្តុតាងដ៏សំខាន់មួយទៀត កឺក្នុងព្រះរាជពង្សាវតារ ត្រង់ ចំណុចដែលពាក់ព័ន្ធនឹងបក្សីចាំក្រុងគេឃើញមានដើមជ្រៃមួយ ដែលបានជួយសង្គ្រោះជីវិត ក្នុងខណៈដែលអ្នកអម្ចាស់នេះ ត្រូវតាកុ យោរដាញ់ ធ្វើឃាត ។ ក្រោយពីឡើងសោយរាជ្យសម្បត្តិ ព្រះបាទ បក្សីចាំក្រុង បានយកអដ្ឋិរបស់ តាកុយោវ មកបញ្ចុះក្នុងចេតិយ មួយនៅខាងលិចត្រង់កន្លែង ដែលដើមជ្រៃជាស័ក្តិសិទ្ធិនេះដុះ ។ តាមពិត ជំនឿលើអំណាចអាថ៌កំបាំងរបស់រុក្ខជាតិ ខ្មែរ យើងមានតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយគឺមានតាំងពីសម័យមុន ប្រវត្តិសាស្ត្រម៉េ្លះ ។ ជំនឿនេះ បានជ្រួតជ្រាបក្នុងទំនៀមទម្លាប់ហើយអាចឆ្លុះបញ្ចាំង តាមរយៈគំនូរជាត់ពណ៌លើកុលាលភាជន៍ មួយចំនួន ក្នុងអម្លុងរវាង ១០០០ – ១០០ ឆ្នាំមុន គ.ស ។ ក្រោយមក ដោយជំនឿលើរុក្ខជាតិនេះ ក៏មានការវិវត្តន៍ផ្លាស់ ប្ដូរទម្រង់ នាដើមសតវត្សទី១នៃ គ.ស ក្នុងសម័យឥណ្ឌូរូបនីយកម្ម ហើយទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ក៏នៅថែរក្សា ឬបំពេញតួនាទីដដែល ។ សូមជម្រាបថា ក្នុងដំណាក់កាលប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ នាសម័យវប្បធម៌ នគរភ្នំ បានបន្សល់នូវចម្លាក់ជាក្បាច់យ៉ាងច្រើន តំណាងឲ្យដើមឈើ ។ នៅសម័យនេះទៀតសោត គេឃើញថា ដើមឈើខ្លះមានប្រភពចេញពីឥណ្ឌា ដូចជាកល្បតរុ ខ្មែរយើងលោកគោរពបូជា ដូចជាប្រពៃណី របស់ខ្លួនអញ្ចឹងដោយលើកតម្លៃខាងនិមិត្តរូបយ៉ាងខ្ពស់ ។ សូមជម្រាបថា ក្នុងវប្បធម៌សំស្ក្រឹត និងបាលី គេកត់សម្គាល់ ឃើញប្រភេទឈើពិសិដ្ឋមានច្រើនប្រភេទណាស់ ដែលអារក្ស ឬ ទេវព្រឹក្សចូលចិត្តស្នាក់អាស្រ័យជាពិសេសដើមពោធិ៍ ឬជ្រៃ ហើយ ជានិច្ចកាល នៅលើរុក្ខជាតិដ៏ពិសេសទាំងនោះ គេឃើញមានអារក្សជ្រៃ ដែលប្រកបដោយគុណធម៌ និងព្រហ្មវិហារធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ។ ពពួកទេពព្រឹក្សទាំងនោះ មានទម្លាប់យកអាសារ ឬជួយសង្គ្រោះ មនុស្សលោកមិនខកខានម្ដងណាឡើយ តាមរយៈការផ្ដល់នូវ សេចក្ដីសុខសេចក្ដីសប្បាយ ឬជួយសង្គ្រោះ មនុស្សលោកមិនខកខានម្ដងណាឡើយ តាមរយៈការផ្ដល់នូវ សេចក្ដីសុខ សេចក្ដីសប្បាយ ឬក៏បញ្ចៀសនូវរាល់បាបកម្ម ឬសេចក្ដីទុក្ខទោសនានាជូនមនុស្សល្អ ។ រីឯក្នុងវិស័យអក្សរសិល្ប៍ និងអក្សរសាស្ត្រឥណ្ឌូ – ខ្មែរវិញ ជាញឹកញាប់ដែរដែលគេជួបវត្តមានរបស់អារក្ស ឬរុក្ខទេវតាមួយ ប្រភេទ មានឈ្មោះថាព្រឹក្សទេវតា (ទេពព្រឹក្ស ) ឬកល្បតរុ ។ ជានិច្ចកាលរុក្ខទេវតាអង្គនេះ ជួយបីបាច់ថែរក្សា ជ្រោមជ្រែងការពារ មនុស្សលោកហើយជួនកាលផ្ដល់នូវទ្រព្យសម្បត្តិ មានមាស ពេជ្រ កែវកង ដល់សាសនិកជនថែមទៀតផង ។ តាមរយៈគម្ពីរ ឬចម្លាក់ បែបពុទ្ធនិយម យើងក៏ដឹងទៀតថា គឺរុក្ខទេវតាអង្គនេះ ដែលអាស្រ័យនៅលើដើមកល្បព្រឹក្ស ផល់នូវទ្រព្យសម្បត្តិទាំង០៤ប្រភេទ ដូចជា សំពត់ ឬក្រណាត់សូត្រល្អៗ ផ្កាដ៏ស្រស់ប្រិមប្រិយ ស្រាដ៏ឈ្ងុយ ឆ្ងាញ់ និងល័ក្ដពណ៌ ដើម្បីគូរ ឬផាត់រូបគំនូរនៅលើជើង ងាយស្រួលក្នុងការទាក់ទាញគូស្នេហ៍ភេទបុរសជាដើម ។ សូមជម្រាបថា ក្នុងការអប់រំពុទ្ធសាសនិកជនឲ្យស្គាល់នូវ តម្លៃនៃទស្សនទានឬនិមិត្តរូបស៊ីជម្រៅនៃដើមកល្បព្រឹក្សខាងលើ នេះ និងគុណសម្បត្តិគ្រប់បែបយ៉ាង ត្រូវបានសិល្បករខ្មែរនាសម័យ បុរេអង្គរ បានធ្លាក់រុក្ខជាតិដ៏ពិសិដ្ឋនេះ នៅលើជញ្ជាំងរូងភ្នំ ដែល ផ្សារភ្ជាប់ទៅនិងប្រវត្តិនៃលទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនា ។ ដើមឈើដែល តំណាងឲ្យការសម្រេចនូវសំណូមពរទាំងឡាយរបស់មនុស្ស ត្រូវ បានរកឃើញក្នុងរូងភ្នំ ថាំជាថូ ក្នុងខេត្តរាជបុរី ដែលជាក្បាច់មួយ ចុងសម័យវប្បធម៌បុរេអង្គរ ជាបាយអរគួរឲ្យគយគន់យ៉ាងក្រៃ–លែង ។ ពីព្រោះដើមឈើបែកមែកសាខា ដ៏មហិទ្ធិឫទ្ធិនេះ កាលបើមើលពីនៅលើមានរូបរាងដូចជាមនុស្សម្នាក់ឈរ មានព្យួរសំពត់ និងគ្រឿងអលង្ការផ្សេងៗផង ។ Untitled picture រូបភាពដើមពោធិ៍ស្ថិតនៅក្នុងបរិវេណ វត្តបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់ ដោយ បណ្ឌិត មីសែល ត្រាណេ
post by : Kong Sophat post Date : 01-Sep-2017
View : 4953
ថ្ងៃនេះក្រុមហ៊ុននាគរាជអចលនទ្រព្យបានធ្វើការបណ្ដុះបណ្ដាលសិក្ខាកាមប្រហែលជា 100 នាក់
Post by : Kong Sophat
ដូចម្តេចដែលហៅថា បណ្តាញទីផ្សារ Network Marketing អាជីវកម្មបណ្តាញ
what is Network Marketing?
